Moim zdaniem pod koniec odcinka Justin napotyka jakiegoś szeptacza, w pierwszej chwili wydaje mu się że to zwykły szwędacz dlatego też reaguje na to spotkanie takimi słowami "prawie Cię zabiłem..."
Myślę że dołączy on do szeptaczy i to właśnie Justin będzie słynnym Betą, pasowałby.

Tylko, że Beta jest już obsadzony i wcieli się niego Ryan Hurst, także ta teoria nie ma żadnego pokrycia

Rick zabity przez bezimiennego Szeptacza przy pierwszym kontakcie z tą grupą. To zbyt piękne by było prawdziwe.

Odcinek oglądało się dużo lepiej niż poprzedni. Był dynamiczny. Może nie było żadnej wielkiej brawurowej akcji, ale sporo się działo. Wiele drugo- i trzecio- planowych postaci miało swój wątek albo przynajmniej mały epizod - za to duży plus, zawsze bardzo lubiłam takie odcinki TWD. Gadanie było z sensem, rozmowy o konkretnych sprawach i problemach, żadnych pseudofilozoficznych rozkmin przez pół odcinka, czy every life is precious, czy nie. Scenariusz jakiś taki świeży, napisany z polotem. Dialogi naturalne, nie przegadane, a ciekawe, momentami wręcz błyskotliwe (Alden, Negan). Odruch walnięcia głową w ścianę pojawił się tylko raz (powstrzymany), podczas kolejnej porcji nachalnych scen z serii „polubcie parę Ezekiel/Carol, któreś z nich niedługo zginie”. Jeśli chodzi o odcinkowe absurdy, trudno nie wspomnieć o scenie amputacji ręki przeprowadzonej samodzielnie przez Enid...

Widać rosnące problemy ze Zbawcami, zdrowy rozsądek podpowiada, że to nie może skończyć się dobrze. Można też obserwować narastające podziały w starej grupie Ricka i to że Meggie nie może mu wybaczyć Negana. Rick zawiódł Meggie i Daryla. Nie ma już takiego autorytetu, jak przed wojną. Postawił na swoim, „uratował” Negana, ale w zamian coś utracił.

Udany motyw z tymi Rickowymi wieczornymi opowieściami na dobranoc dla Negana Tylko niepotrzebne było na samym początku to ujęcie, kiedy Rick mówi „do kamery” ten wstęp, że dawno nie przychodził porozmawiać, itd. Mogli zrezygnować z tej pseudo-tajemniczej sceny i ograniczyć się do samego głosu Ricka opowiadającego o Nowym Początku. Wtedy na koniec byłaby niespodzianka, a tak to chyba już od pierwszej sceny każdy się domyślił, że gada do Negana. Szkoda, wtedy zakończenie byłoby jeszcze lepsze.

Podczas oglądania pierwszy raz od niepamiętnych odcinków poczułam nawet trochę klimat surwiwalu, chyba przez ten obóz w lesie i kłopoty z zaopatrzeniem i utrzymaniem w ryzach tak dużej grupy tak różnych ludzi, z których połowie w ogóle nie można zaufać. Pod koniec dałam się nawet ponieść klimatowi grozy. Krótko mówiąc, bez rewelacji, ale odcinek do mnie trafił i nie pamiętam, kiedy się tak dobrze bawiłam oglądając TWD.

w pokoju

Mam identyczne odczucia, mamy w tym serialu już praktycznie wszystko.... Tylko czekać aż twórcy wpadną na pomysł zmiany płci któregoś z bohaterów.

Nie uważacie że to zabawne że w tak niewielkiej w sumie społeczności są aż trzy mieszane rasowo pary? Polityczna poprawność posunięta do granic absurdu. Rick i Michonne, Carol i Król a teraz jeszcze Śmieciara i Kler. Każde z nich pasuje do tego drugiego jak pięść do nosa! Ale co tam. My tym misiem pokazujemy że dla nas Amerykanów rasa nie stanowi żadnej bariery. A że stanowi to wiemy nawet z codziennych wiadomości. Ale nie żebym się czepiał.. Co to to nie! 😉

Przez przypadek ci podziękowałem. Piszesz głupoty, oczywiście że nie stanowi żadnej bariery