No to teraz ja się chwalę 

Moja miłość do kotów zaczęła się od Punieczki, kotki przygarniętej, kotki kalekiej i chorej. Miała zepsute jedno oczko, przetracony ogon i niestety nowotwór. Bardzo wcześnie też musiała mieć usunięte zęby.
Przeszła 4 operacje, była niesamowita i wyjątkowa, Jak miała 17 lat musieliśmy ją pożegnać, nowotwór zaatakował jej płuca i prawdopodobnie trzustkę 
Tak wyglądała moja największa kocia miłość:


A oto kotki, które są z nami:

Tośka, przygarnięta parę lat temu, ma ok 9 lat. Oczywiście odratowana, walczyliśmy o jej życie, miała martwe płody w brzuszku tylko natychmiastowa operacja czyli sterylizacja aborcyjna, uratowała jej życie.
Tak wygląda Tosia:


Po różnych smutnych perypetiach, po chorych zwierzakach, które przewinęły się przez nasz dom, a którym nie udało się pomóc, zapragnęłam chociaż raz zwierzaka, który będzie kociakiem, zdrowym kociakiem. Wiem egoistycznie ale już nie miałam siły psychicznej aby patrzeć na cierpiącego zwierzaka, któremu nie jestem w stanie pomóc i narażać na stresy koty, które są w naszym domu (niestety jak ratowaliśmy jakąś biedę to odbiło się to niestety na zdrowiu pozostałych kocich domowników). I tak oto zakupiliśmy kota z papierami, było to nowe i niesamowite przeżycie, hodowlę odwiedzaliśmy jeszcze zanim nasz kocurek się urodził, a potem śledziliśmy jego rozwój. I tak oto pojawił się w naszym domu:

Gingers, ma teraz 5 lat. A tak wygląda:




Dwa lata temu na naszej drodze znowu stanęła kocia bieda. Wyglądała na kociaka taka była maleńka i chuda, okazała się kotką dwuletnią z zaawansowanym kocim katarem . Parę miesięcy walczyliśmy o jej oczy, oczka uratowane ale niestety koci katar pozostawił ślad na jej strunach głosowych, jest kotkiem, który nie potrafi miauczeć. Na imię ma Luna.

Luna tak się prezentuje:
Tu po zabiegu sterylizacji:





Wkleję więcej zdjęć tylko muszę wybrać spośród dosyć dużego zbioru   

Tomb, bo oczywiście są wyjątki, jak sam piszesz pies był przygarnięty, więc może jakaś trauma z przeszłości. Zawsze jest jakaś przyczyna zachowania zwierzaka, czasami choroba, czasami coś innego, wiem i rozumiem, że nie zawsze da się w porę zauważyć. Tak więc fakt trochę uogólniłam. Ale tylko trochę.

Ja natomiast byłam świadkiem jak dzieci podeszły do posesji, gdzie były dwa duże psy, spokojne. Ale dzieciom się nudziło i zaczęły rzucać na posesję kamienie, kijem uderzały o plot, psy coraz bardziej zaczęły ujadać i skakać na płot. Na szczęście nie przeskoczyły bo jakaś kobieta zareagowała i dzieci upomniała. Ale wyobrażasz sobie jaki byłby lament rodziców, społeczeństwa gdyby jednak psom udało się pokonać ogrodzenie. Dzieci pewnie nagle stałyby się aniołkami, niczemu nie winnymi dzieciaczkami napadniętymi przez "wściekłe" psy.

PS
Dzięki 

EDIT
Tomb, piszesz, że oddała go na służbę, po pierwsze nie wiesz jak to się odbiło na nim tzn na jego psychice, dwa taki pies ma wyuczone pewne komendy, może instynktownie mu się jakiś gest skojarzył z czymś co miał wyuczone/wpojone.
Od mojej cioci pies był szkolony jako pies obronny i pies przyjaciel, pamiętam jak mój tata chciał mi dać klapsa, pies momentalnie skoczył mu do gardła, tata się wściekł, wybiegł z domu i stwierdził, że psy nie będą nim rządziły  Nie muszę dodawać, że ja tego psa bardzo kochałam.

By postawić się w trochę obiektywnym punkcie powiem, że samo zachowanie zwierząt bez względu na to jakiego gatunku są oraz wpływ człowieka na rzeczone zachowanie jest kwestią niezwykle sporną i kontrowersyjną. Niemniej jednak, osobiście uważam że nie powinno się brać tylko i wyłącznie jednej strony, ponieważ jak już same zauważyliście czynniki decydujące o danej sytuacji mogą być różne różniste. Bardzo często można spotkać się z sytuację, gdzie to albo mamy faktyczną winę po stronie człowieka i jego nieodpowiedzialności, albo po stronie psa. Wymienione przykłady różnych chorób to takie dla mnie trochę skrajne tłumaczenie zjawiska, bo jakby nie patrzeć są to skrajne przypadki. Należy przyjąć do wiadomości, że pies ma podobną naturę do człowieka. Chcę przez to powiedzieć, że zmiany chemiczne zachodzące w mózgu, a nie będące wynikiem czynnika chorobotwórczego lub jakiegokolwiek innego bodźca mogą zmienić zachowanie danego zwierzaka o 180 stopni. Przez pewien czas może być on potulny, ale w pewnym momencie pokaże pazurki. Tutaj wkrada się kwestia psychologiczne, dane nastroje, samopoczucie. Tak jak u człowieka, raz warknie a raz rzuci kawałem. Aby w pełni wyjaśnić tą kwestię należałoby się spytać po prostu behawiorysty. Podsumowując, nie przyklejałbym łatek w stylu "a bo to wina właściciela" lub "a bo pies był chory".

Dla przykładu rzucę tutaj gatunkiem psa jakim jest Cane Corso. Z uwarunkowania psychicznego psy są wierne tylko jednemu panu (nawet jeżeli w rodzinie jest X ludzi) i choćby nie wiem co się do niego powie, w momencie zagrożenia właściciela rzuci się na napastnika pokazując swoją dominację. Osobiście byłem świadkiem takiej sytuacji. I nie wynikło to w cale z czynnika chorobotwórczego, tylko z przystosowania psa.

Adrastea może nie mam czterech fakultetów z zakresu zwierzęcych zachowań, niemniej jednak zagłębiając się dość dokładnie w anatomię, morfologię oraz konsekwencje wynikające z takiej a nie innej budowy naszych pupili jestem w stanie przewidzieć ich zachowanie w różnych środowiskach, co naprawdę nie jest wielkim problemem zważywszy na to, że zwierzęta dają odpowiednie sygnały (o czym zresztą wspomniałaś).

To o czym mówisz, też nie jest mi akurat obce.

Tomb,  jeszcze dodam, że częstym błędem opiekuna jest to, że przypisuje zwierzakowi ludzkie cechy tzn uczłowiecza go (Ty też troszeczkę to robisz). Takie postrzeganie zwierzaka na pewno nie prowadzi do porozumienia międzygatunkowego 

Też nie mam czterech fakultetów itd, ale obcuję ze zwierzakami oraz z ich właścicielami i to dosyć intensywnie.

Angel, zniknęła mi opcja dziękowania :/  EDIT: ( O, już jest)

No to napiszę, że podpisuję się pod Twoim postem.

EDIT
Kurde, żeby nie było, że się podlizuję albo inne wazeliniarstwo.
Tak szczerze powiedziawszy to jestem pozytywnie zaskoczona Twoim podejściem do tych spraw Angel, jakoś chyba Cię nie znam 

Już kocham Tymcię, jest moją faworytką, słodka to mało powiedziane.

No i psiurek z dzidzią, uwielbiam takie widoki  Nie masz uprawnień do wyswietlania linków na tym forum. Załóż konto lub Zaloguj się

I proszę o więcej fotek, śliczne masz stadko.

Z moim chomikiem było tak samo, ciągle rozmazane zdjęcia wychodziły, więc Cie rozumiem.
Pies pobija wszystko, śliczny.