"Narodziny Gubernatora" strasznie mi się dłużyły. I mimo, że można było poznać tę postać pod wieloma względami i z różnych perspektyw, to sama książka mnie zbytnio nie urzekła. Nudziła mnie, była ciężką lekturą i tylko czekałam aż się skończy. "Droga do Woodbury" miała dla mnie o wiele ciekawszą fabułę. Łyknęłam ją w jeden wieczór. A i rozstać się z nią było bardzo ciężko. Rozbudowane opisy dodawały wielkiego uroku dla książki. Gdzie z łatwością można było sobie wyobrazić scenerię, emocje bohaterów. Postaci były o wiele bardziej barwne i charyzmatyczne niż w pierwszym tomie. I z tych dwóch książek jest to właśnie ta część, do której chętniej bym wróciła. ;-)

Cytuj (zaznaczone)

"Narodziny Gubernatora" strasznie mi się dłużyły. I mimo, że można było poznać tę postać pod wieloma względami i z różnych perspektyw, to sama książka mnie zbytnio nie urzekła. Nudziła mnie, była ciężką lekturą i tylko czekałam aż się skończy. "Droga do Woodbury" miała dla mnie o wiele ciekawszą fabułę. Łyknęłam ją w jeden wieczór. A i rozstać się z nią było bardzo ciężko. Rozbudowane opisy dodawały wielkiego uroku dla książki. Gdzie z łatwością można było sobie wyobrazić scenerię, emocje bohaterów. Postaci były o wiele bardziej barwne i charyzmatyczne niż w pierwszym tomie. I z tych dwóch książek jest to właśnie ta część, do której chętniej bym wróciła. ;-)

Natali kompletnie się z Tobą nie mogę zgodzić. Dla mnie "Narodziny Gubernatora" to książka, która uplasowała się kilka klas wyżej od swojej drugiej części. To właśnie tutaj Kirkman wspiął się na wyżyny swoich możliwości tworząc bardzo barwne, wielowymiarowe i charyzmatyczne postaci. Dodatkowo umieścił tutaj niespodziewany i szokujący suspens. Fabuła jest ciężka z czym nie zamierzam polemizować (aczkolwiek literackie szczyty to to nie są), niemniej ta "ciężkość" wynikała z powagi prezentowanych wydarzeń oraz ich rozmachu. Bohaterowie są często na otwartych przestrzeniach, często pod naporem trupów, często pod wpływem dramatycznych wydarzeń. Tej opowieści nie dało przedstawić się w lekki sposób zarówno pod względem wyglądu jak i używanego języka. "Droga do Woodbury" natomiast jest dla mnie wstępem do długiego pasma rozleniwienia Roberta. Książka po stokroć gorsza od swojej poprzedniczki. Fabuła jest wymuszona, postaci papierowe, mdłe oraz irytujące. Wszystkiemu brakuje polotu oraz jakiejś iskry. Owszem, idzie się przez to szybko ale na pewno nie mówi nam to o dobrej jakości książce. Odniosłem wrażenie jakoby autor nie miał pomysłu na to jak poprowadzić całą historię Gubernatora więc zaczął od kompletnie nowej osoby wplatając ją w jego ogólny rys. Zresztą recenzja tej książki wisi na Strefie, także dla każdego jest do przeczytania.

Czytał ktoś? Polecacie?

Domek

Um, Betty, jakby ci to powiedzieć... Temat w którym właśnie napisałaś posta jest wypełniony opiniami ludzi, którzy obie książki przeczytali... Jeśli chcesz je poznać polecam przeczytać wcześniejsze wypowiedzi innych ; )