Przyznam szczerze, że odcinek mnie pozytywnie zaskoczył. W mojej opinii najlepszy z dotychczasowych epizodów FTWD. Luksusowa łódź, błękitne morze, czyste niebo. Na pierwszy rzut oka sielankowy obraz, ale problemy z jakimi borykają się bohaterowie, dylematy moralne i straty osobiste burzą ten idylliczny krajobraz.

Otwierająca sekwencja robiła wrażenie. Obraz płonącego, bombardowanego LA był wstrząsający. Jedynie potyczka Madison i Travisa z trupami na plaży trochę mnie zirytowała. Chociażby pierwszy zombiak, który od tyłu natarł na Travisa był jakiś nieogarnięty. Złapał go od tyłu w objęcia, ale nie bardzo się palił do tego, by zatopić zęby w ciele naszego fightera. Nawiązując do TWD to chociażby Eastman i Tyreese padli przy mniejszym zagrożeniu. W takiej sytuacji w jakiej Travis się znalazł i jeszcze biorąc pod uwagę naturalny brak skilla w walce z zombiakami, powinien zostać dziabnięty. Ale ten zgrzyt został skutecznie przykryty szybkim tempem i efektownymi scenami otwarcia.

Następnie tempo zwolniło, ale emocji nie brakowało. Dylemat moralny z ludźmi na środku morza wołającymi o pomoc był niezły. Można było się myślami przenieść na Abigail i zastanowić się co sami byśmy zrobili w takiej sytuacji. Trochę jak w początkach TWD. Scena pogrzebu Lizy też mi się spodobała, a zwłaszcza jak Chris zakończył cały ceremoniał. Następująca po tym scena podnoszenia na duchu Chrisa przez Madison trochę mi przypomniała rozmowę między Beth i Andreą  z drugiego sezonu TWD. Mam na myśli słowa Madison "Hurts like hell. I know that. That doesn't go away. Hurt stays". Przypomina to słowa Andrei "Pain doesn't go away. You just make a room for it".
Przyznam szczerze, że nie do końca kapuję po co Chris wskoczył do wody. Ni to wyglądało na próbę samobójczą, ni to wyglądało na chęć popluskania się w wodzie. Gdyby to była próba samobójcza, to Nick natrafiłby na niego chyba parę metrów pod powierzchnią morza. Z drugiej strony skoro chciał popływać, to czemu wskoczył ubrany. Nie wygląda na to, by mieli tonę suchych ubrań ze sobą. Moja interpretacja jest taka, że sam nie wiedział co chce zrobić. Może sądził, że woda uśmierzy ból

Strand  to chyba najbardziej wyrazista jak dotąd postać. Kiedy zobaczyłem go siedzącego w czapeczce a'la Tyreese, w pełni wyluzowanego i w tych okularkach, to uśmiech sam zagościł na mojej twarzy. Jego kwestie nie są nudne. Gosć jest konkretny, zdecydowany, tajemniczy, niejednoznaczny. Ewidentnie teraz on jest liderem grupy.
Ktoś wcześniej zauważył, żę Ofelia właściwie nie istniała w tym epizodzie. Nie pociągnięto wątku jej żałoby po stracie matki ani sprzeczki z ojcem. Jej relacje z rodzinką Travisa są niemal zerowe póki co. Z tego względu ewidentnie popchną ją do romansu z Nickiem.  A między Chrisem i Alicią też wyczuwam, że iskrzy.  Zrobi nam się najwyraźniej kilka par w przyszłości.

Sam cliffhanger też jest świetny. Jaki to tajemniczy obiekt pływający się zbliża do Abigail i jakie zamiary mają pasażerowie? Zdaje się, że to będzie coś na kształt piratów. Może będą to ludzie, którzy szukają okazji, by kogoś okraść z rzeczy, które mogą pomóc przetrwać. A może będzie zaskoczenie i coś innego.

 Pilot drugiego sezonu moim zdaniem zachęca do kontynuowania przygody z serialem. Nie było zbyt wiele zgrzytów w tym odcinku i idiotyzmów, a przynajmniej ja tego nie dostrzegłem. Rozwinięto trochę bohaterów, kilika scen wartych zapamiętania i genialny w mojej opinii Strand. Koniec końców wystawiam ocenę 9/10.

Problem w tym, że on nie wygląda na osobę będącą na głodzie. Normalnie sobie funkcjonuje. A biorąc pod uwagę czas, który minął to powinno już go "nosić".
Wniosek - albo ma dostęp do towaru, albo twórcy zapomnieli o tym drobnym szczególe.

Nie wygląda bo nie ma objawów abstynencyjnych. Akurat teraz. Niekoniecznie musi je jeszcze rozwinąć. Wnioski mylne. Na tą chwilę to, że nie ma on dostępu do towaru w połączeniu z jego aktualnym stanem nie jest błędem ze strony twórców.

Dałam 7/10. Odcinek niczym mnie nie zachwycił, ale oglądało się przyjemnie i została zarysowana fabuła oraz wzbudzono zainteresowanie na kilka kolejnych epizodów. Z postaci na plus zdecydowanie Chris, którego żałoba moim zdaniem wypadła ciekawie i wiarygodnie, oraz jak zwykle Strand. Do głupiego i irytującego zachowania Alicii chyba powinnam się już przyzwyczaić... Tak to świetny pomysł, aby mówić obcemu gościowi przez radio o położeniu łodzi itd... 
Mimo tego, że ten odcinek jakiś niesamowity nie był to z niecierpliwością czekam na kolejny, szczególnie po obejrzeniu promo. Powrót na ląd i konfrontacja z grupą Jacka może wypaść ciekawie.

Nie wygląda bo nie ma objawów abstynencyjnych. Akurat teraz. Niekoniecznie musi je jeszcze rozwinąć. Wnioski mylne. Na tą chwilę to, że nie ma on dostępu do towaru w połączeniu z jego aktualnym stanem nie jest błędem ze strony twórców.

Sory, ale nie bardzo rozumiem. Co oznacza, że niekoniecznie musi rozwinąć objawy abstynencyjne? Te objawy pojawiają się zawsze. Nieraz wystarczy 12 godzin przerwy żeby wystąpiły pierwsze oznaki głodu.
Zresztą ten stan był pokazany już w pierwszym sezonie. Teraz tego brakuje. Wnioski, jak już pisałem mogą być dwa - albo ma dostęp do narkotyków, albo twórcom się o tym szczególe zapomniało.
Zresztą to jest mały szczegół.

Premierę obejrzało zaledwie 6,67 mln widzów w USA, co jest ogromnym spadkiem w stosunku do premiery 1 sezonu w sierpniu 2015 (10,13 mln).

Podejrzewam jednak, że jest to raczej pokłosie finału TWD oraz pokazanie środkowego palca stacji AMC za szeroko dyskutowany cliffhanger z piekła rodem. 

Nie wiem dlaczego widownię premiery szóstego sezonu oceniacie jako  jakieś negatywne zjawisko. Ja bym powiedział, że wręcz przeciwnie. Jest bardzo obiecujące. TWD przyzwyczaiło nas do ciągłych wzrostów, ale prawda jest taka że utrzymanie przeze następną serię ilość widzów na poziomie serii wcześniejszej to bardzo dobry symptom. Pokazuje to, że serial już zgromadził jakąś pulę oglądających, która spokojnie może utrzymac się na takim poziomie do samego końca S2. Poza tym, Fear jako produkt ma dużo mniej nachalną promocję w porównaniu do TWD. Aktorzy i producenci nie lataj od redakcji do redakcji w udzielaniu wywiadów, obsada nie ma jeszcze drygu w comic conach, sezon nie zyskał oficjalnego 4 minutowego trailera, a całość marketingu oparła sie na raptem kilku krótkich teaserach i paru fotkom.

- brak oryginalności i świeżości. Większość widzów po tylu sezonach TWD już zna zasady panujące w świecie zombie, tzn. co oznacza ugryzienie, że wszyscy są zainfekowani, trzeba celować w mózg etc. Widz jest znacznie mądrzejszy od bohaterów i brakuje elementów zaskoczenia. Nie da się przykryć lekkiej wtórności materiału.

Mocno bym z tym stwierdzeniem polemizował. Fear jest właśnie produktem świeżym i odmiennym, a to co wymieniłeś to jedynie kropla w morzu. Przede wszystkim posługuje się odmiennymi środkami storytellingu i sposobu kreacji kontekstu sytuacyjnego, inaczej podchodzi do kreacji świata przedstawionego, w innym kierunku prowadzi bohaterów. Zauważcie że już na bardzo wstępnym etapie fabularnym grupa głównych bohaterów jest w dużym stopniu nacechowania negatywizmem w postępowaniu. Mamy narkomana, matkę wykazujacą pociąg do alkoholu, uzywek i przemocy w rodzinie, byłego agresora z Salwadoru czy enigmatycznego i zaborczego "wyższe życie" kapitana. Sa pewne aspekty cliche ale nie wpływa to znacząca na sam wydźwięk serialu. Może się komuś nie podobać storytelling i to zupełnie naturalna rzecz, ale stwierdzenie że serialowi brak świeżości? Tym argumentem raczej będzie sie mozna posługiwać dopiero po zakończeniu sezonu 2.

- jakość bohaterów i relacji między nimi. Trudno wskazać kogoś, kto by porwał widzów. Najlepsze wrażenie u większości widzów sprawił Salazar. Problem jest taki, że w pierwszym sezonie bohaterowie raczej nie zdołali nas do siebie przyciągnąć. Stranda było mało, a w dodatku trudno było ustalić kto jest postacią główną.

A w TWD od razu bohaterowie porywali? Chodzi o to, że nie. Więź sympatii między postacią, a widzem była w podstawce budowana latami. Ba, w większości przypadków raczej nawiązywano niechęć, aniżeli zachwyt. A jak już sie pojawiał zachwyt to bardzo szybko mijał. Fear startuje z tego samego pułapu co podstawka, choć i tak musze przyznać że w kreacji bohaterów i relacji międy nimi radzi sobie nadzwyczaj dobrze i stara sie je jednak odseparować od ogólnych "zombiestycznych" trendów. A co do postaci głównej to takowej nie ma. Jest bohater zbiorowy i to kolejny argument przemawiający na korzyść Fear. Wszyscy są w jednakowym stopniu wyeksponowani i obserwujemy problematykę apokalipsy z kilku różnych perspektyw.

ogólnie średni pierwszy sezon. Osobiście uważam, że z wątku upadku miasta LA nie wyciśnięto wszystkiego co się dało. Fabuła mogła być nieco lepsza, akcja mniej przewidywalna. Grzechem jest porównywanie tego materiału do 1 i 2 sezonu TWD. Jędli już to można go zestawić z najnowszymi sezonami TWD. Tylko, że na korzyść pierwotnej serii grają uwielbiani przez tłumy bohaterowie jak: Michonne, Rick, Daryl i Glenn. Jednym słowem postaci, z którymi fani się identyfikują i czują emocjonalną więź

Sezon pierwszy w cale nie był aż taki średni. Uważam że spokojnie można go porównać do sezonu 2 TWD bo poziomem wykonania w cale od siebie nie odbiegają. Dużo pozytywnych aspektów, kilka ciekawych i zapadających w pamiec momentów, trochę akcji w bezpośrednim kontakcie z epidemią. Sześć odcinków tak naprawdę mocno komplikuje sprawę, ale uważam że i tak dość sprawnie poradzili sobie z problemem. Choć po prawdzie, fabula kilka błędów zrobiła i z tym nie zamierzam polemizować. A co do postaci o których mówisz, a postaci z Fear. Postaci z Fear nie mają komiksowatych naleciałości jakie sa niestety tendencją w psychologicznych aspektach TWD. Dlatego może ciężej jest się do nich przekonać. Do bohaterow początków TWD też dużo trudniej się pochodziło, aniżeli do ich obecnego stanu.

Nie wiem dlaczego widownię premiery szóstego sezonu oceniacie jako  jakieś negatywne zjawisko. Ja bym powiedział, że wręcz przeciwnie. Jest bardzo obiecujące. TWD przyzwyczaiło nas do ciągłych wzrostów, ale prawda jest taka że utrzymanie przeze następną serię ilość widzów na poziomie serii wcześniejszej to bardzo dobry symptom.

No nie wiem. Jeżeli te dane są reprezentatywne to mamy spadek wysokości ok. 3,5 mln widzów. W przeliczeniu na procenty to jest spadek 34%. Odpływ 1/3 widzów oznacza utrzymanie ilości widzów na poziomie serii poprzedniej? Sądzę, że suchych faktów nie da się zaczarować i zjawisko jest bardziej niepokojące, niż optymistyczne. Jeśli po drugim sezonie liczba widzów spadnie poniżej 5 mln, to twórcy mogą zdjąć serial z anteny. W mojej ocenie potrzebują oni solidnego drugiego sezonu.

Mocno bym z tym stwierdzeniem polemizował. Fear jest właśnie produktem świeżym i odmiennym, a to co wymieniłeś to jedynie kropla w morzu. Przede wszystkim posługuje się odmiennymi środkami storytellingu i sposobu kreacji kontekstu sytuacyjnego, inaczej podchodzi do kreacji świata przedstawionego, w innym kierunku prowadzi bohaterów. Zauważcie że już na bardzo wstępnym etapie fabularnym grupa głównych bohaterów jest w dużym stopniu nacechowania negatywizmem w postępowaniu. Mamy narkomana, matkę wykazujacą pociąg do alkoholu, uzywek i przemocy w rodzinie, byłego agresora z Salwadoru czy enigmatycznego i zaborczego "wyższe życie" kapitana. Sa pewne aspekty cliche ale nie wpływa to znacząca na sam wydźwięk serialu. Może się komuś nie podobać storytelling i to zupełnie naturalna rzecz, ale stwierdzenie że serialowi brak świeżości? Tym argumentem raczej będzie sie mozna posługiwać dopiero po zakończeniu sezonu 2.

Ze wszystkim zgoda, ale ja brak świeżości rozumiem w nieco inny sposób. Gdy niecałe 2 lata temu po raz pierwszy zabrałem się za TWD, tematyka zombie była mi osobiście zupełną nowością. Mój stan wiedzy o zasadach panujących w takim świecie był podobny do bohaterów. Dlatego też razem z nimi odkrywałem ten świat. To doprowadziło do głębszej integracji z bohaterami i większym zaangażowaniu w historię. Wiele rzeczy zaskakiwało, szokowało itd. Teraz po tylu epizodach TWD niewiele może zdziwić, tudzież zaskoczyć. Oczywiście tutaj zakładam, że przeciętny widz FTWD jest fanem uniwersum i zapoznał się dobrze z podstawową serią. Chyba nie jest to błędnym założeniem. Oglądając FTWD czułem się trochę tak jakbym zabrał się do seansu po zapoznaniu się ze spoilerami. Wiadomo, że trzeba celować w głowę, że armia przegra, że obóz upadnie, że ugryzienie zabija i wszyscy są zarażeni. Może rzeczywiście to kropla w morzu, ale gdy porównam swoje osobiste wrażenia z pierwszego sezonu TWD z FTWD, to jest to dosyć istotna kropla.

A w TWD od razu bohaterowie porywali? Chodzi o to, że nie. Więź sympatii między postacią, a widzem była w podstawce budowana latami. Ba, w większości przypadków raczej nawiązywano niechęć, aniżeli zachwyt. A jak już sie pojawiał zachwyt to bardzo szybko mijał. Fear startuje z tego samego pułapu co podstawka, choć i tak musze przyznać że w kreacji bohaterów i relacji międy nimi radzi sobie nadzwyczaj dobrze i stara sie je jednak odseparować od ogólnych "zombiestycznych" trendów. A co do postaci głównej to takowej nie ma. Jest bohater zbiorowy i to kolejny argument przemawiający na korzyść Fear. Wszyscy są w jednakowym stopniu wyeksponowani i obserwujemy problematykę apokalipsy z kilku różnych perspektyw.

Co do bohaterów, to tutaj kierowałem się też opiniami innych użytkowników. Większość była zdania, że bohaterowie są lekko bezbarwni. W swoim poście starałem się dojść przyczyn spadku oglądalności i spojrzeć trochę szerzej na zagadnienie. Zgadzam się naturalnie, że bohater jest zbiorowy i nie ma głównego. Czy to dobrze, czy źle, to już inna sprawa. Uważam, że jak tak mocniej się w to zagłębić, wnikliwie przeanalizować, to może nie jest z postaciami źle. Wydaje mi się jednak, że na pierwszy rzut oka troszeczkę to średnio wygląda.

I najważniejsza kwestia. O tym, czy widz decyduje się kontynuować przygodę z serialem decydują emocje. Przynajmniej w mojej opinii. Choćbyśmy tutaj tonę mądrych argumentów wymyślili, to nie przekonamy widza, który nie zajarał się tematem. Najwyraźniej tym 3,5 mln ludziom tego czegoś brakowało. Ja osobiście jak przypomnę sobie swoje uwielbienie do serii TWD po pierwszym sezonie i po drugim, to jest to inny zupełnie poziom niż po 1 sezonie FTWD. Może i masz rację, że można ten materiał zestawiać z 2 sezonem serii pierwotnej, ale w mojej subiektywnej opinii końcówka 2 sezonu TWD była epicka. Best cliffhanger ever w historii uniwersum. Po prostu połknąłem błyskawicznie 3 sezon wówczas.